Posada Sol i Luna to miejsce z charakterem, klimatem. Dotarliśmy tutaj po wyczerpującej podróży i przygodzie z policją, która próbowała wymusić łapówkę szantażując aresztem naszych paszportów. Na szczęście twarda postawa Marzeny, która na oczach policjantów próbowała się skontaktować przez nasz telefon satelitarny z Angeles Verdes, organizacją, której głównym celem jest ochrona turystów przed wszelkimi formami nadużyć ze strony policjantów i wsparcie w nagłych wypadkach, natychmiast skutkowała odstąpieniem policjantów od wszelkich czynności procesowych……
Prekolumbijska Historia Meksyku
Prekolumbijska historia Meksyku to nie tylko powszechnie znane kultury Azteków i Majów, ale również wiele innych ludów, które często pozostawały we wzajemnych kontaktach, korzystając z doświadczeń, wiedzy i zdobyczy naukowych swoich sąsiadów, partnerów handlowych, podbitych ludów i poprzedników. Od Olmeków nad Zatoką Meksykańską, przez Zapoteków i Mixteków, zajmujących tereny w rejonie dzisiejszej Oaxaki, po cywilizację Teotihuacanu, która rozwinęła się na północ od dzisiejszego miasta Meksyk, prekolumbijskie Meksyk był niezwykle zróżnicowanym regionem kulturowym.
Olmekowie
Olmekowie, znani jako pierwsza zaawansowana cywilizacja Mezoameryki, zamieszkiwali nad Zatoką Meksykańską około 1200-400 p.n.e. Byli pionierami w wielu dziedzinach, takich jak rzeźba monumentalna (słynne olbrzymie głowy z kamienia), architektura i rozwój piśmiennictwa. Ich wpływy sięgały daleko poza ich rdzenne tereny, inspirując późniejsze kultury w regionie.
Zapotekowie
Zapotekowie zamieszkiwali region Oaxaki od około 500 p.n.e. do 800 n.e. Ich głównym ośrodkiem była Monte Albán, imponujące miasto zbudowane na wzgórzu. Zapotekowie byli znani z zaawansowanych systemów pisma i kalendarza, a także z rozwoju architektury i urbanistyki.
Mixtekowie
Mixtekowie, również zamieszkujący region Oaxaki, osiągnęli szczyt swojego rozwoju w okresie postklasycznym (900-1521 n.e.). Byli mistrzami w złotnictwie i rzemiośle, a ich kodiksy (ilustrowane manuskrypty) są ważnym źródłem informacji o historii i mitologii tego ludu.
Cywilizacja Teotihuacanu
Teotihuacán, jedno z największych miast prekolumbijskich, rozwinęło się na północ od dzisiejszego miasta Meksyk i osiągnęło swoje apogeum między III a VI wiekiem n.e. Miasto było centrum religijnym, handlowym i politycznym, a jego wpływy rozciągały się na całą Mezoamerykę. Charakterystyczne dla Teotihuacánu są monumentalne piramidy, takie jak Piramida Słońca i Piramida Księżyca, a także świątynia Quetzalcoatla z imponującymi reliefami.
Wzajemne Wpływy i Współpraca
Wszystkie te kultury nie żyły w izolacji. Często współpracowały ze sobą, handlowały i wymieniały się wiedzą oraz technologiami. Na przykład, sieci handlowe rozciągały się na całą Mezoamerykę, umożliwiając wymianę towarów, takich jak obsydian, jadeit, kakao i tkaniny. Wiedza o astronomii, matematyce i rolnictwie była dzielona i rozwijana przez kolejne pokolenia.
Prekolumbijska historia Meksyku to mozaika różnorodnych kultur i cywilizacji, które razem stworzyły bogaty i złożony krajobraz kulturowy. Każda z tych cywilizacji wnosiła swoje unikalne osiągnięcia i wkład do wspólnego dziedzictwa regionu, który do dziś fascynuje badaczy i turystów z całego świata.
Historia Teotihuacánu
Teotihuacán, znany jako „Miejsce, gdzie ludzie stają się bogami”, to jedno z najważniejszych i najbardziej tajemniczych starożytnych miast w Ameryce Środkowej. Jego historia zaczyna się około 200 roku p.n.e., kiedy to osada zaczęła się rozwijać. Apogeum swojej świetności osiągnęło między III a VI wiekiem n.e., kiedy to stało się największym miastem prekolumbijskim na kontynencie amerykańskim, zamieszkanym przez ponad 100 tysięcy ludzi.
Wczesna Historia
Pierwsze osady w rejonie Teotihuacánu pojawiły się już w okresie przedklasycznym (około 2000-100 p.n.e.). Jednak miasto zaczęło się dynamicznie rozwijać dopiero około 100 roku n.e., kiedy to powstały pierwsze monumentalne budowle, takie jak Piramida Słońca. To okres, kiedy Teotihuacán zaczyna nabierać znaczenia jako centrum religijne, kulturowe i handlowe.
Okres Klasyczny (200-600 n.e.)
Teotihuacán osiągnął swój szczyt w okresie klasycznym, stając się największym miastem obu Ameryk. W tym czasie miasto było centrum religijnym, politycznym i handlowym, a jego wpływy sięgały daleko poza granice Doliny Meksyku. Było to także centrum artystyczne, znane z produkcji ceramiki, rzeźb i fresków.
W tym okresie powstały najbardziej znane budowle Teotihuacánu:
- Piramida Słońca: Największa piramida w Teotihuacánu, mierząca około 65 metrów wysokości, zbudowana około 100 roku n.e.
- Piramida Księżyca: Druga co do wielkości piramida, położona na północnym końcu Avenida de los Muertos.
- Świątynia Quetzalcoatla (Świątynia Pierzastego Węża): Znana z imponujących rzeźb i reliefów przedstawiających pierzaste węże.
Okres Późnoklasyczny i Upadek (600-750 n.e.)
W okresie późnoklasycznym Teotihuacán zaczął tracić na znaczeniu. Przyczyny upadku miasta nie są do końca znane i stanowią przedmiot wielu spekulacji i badań. Wśród możliwych przyczyn wymienia się:
- Przeludnienie i Problemy Związane z Zaopatrzeniem: Szybki wzrost populacji mógł spowodować trudności z zaopatrzeniem w żywność i inne niezbędne zasoby, co mogło prowadzić do wewnętrznych konfliktów i destabilizacji.
- Zmiany Klimatyczne i Susze: Niektóre badania sugerują, że zmiany klimatyczne mogły doprowadzić do suszy, która z kolei wpłynęła na zdolność miasta do produkcji żywności.
- Wewnętrzne Konflikty i Bunt: Archeologiczne dowody na pożary i zniszczenia w centralnej części miasta sugerują, że Teotihuacán mógł paść ofiarą wewnętrznych konfliktów i buntów.
- Inwazje Zewnętrzne: Istnieją hipotezy, że miasto mogło zostać zaatakowane przez konkurencyjne grupy z zewnątrz, takie jak Toltekowie.
Ciekawe Hipotezy
- Rola Elity i Kapłanów: Niektórzy badacze uważają, że elita rządząca i kapłani odgrywali kluczową rolę w zarządzaniu miastem i jego ceremoniach religijnych. Wydłużanie czaszek mogło być sposobem na zademonstrowanie władzy i prestiżu.
- Kosmologia i Astronomia: Układ architektoniczny Teotihuacánu sugeruje, że miasto mogło być zaprojektowane zgodnie z zasadami kosmologii i astronomii. Avenida de los Muertos jest wyrównana z punktami kardynalnymi, co mogło mieć znaczenie religijne i ceremonialne.
- Ekspansja Handlowa: Teotihuacán był ważnym centrum handlowym, które utrzymywało szerokie kontakty z innymi kulturami Mezoameryki. Znaleziska takie jak ceramika i obsydian wskazują na intensywną wymianę handlową.
- Święta Geometria: Niektórzy archeolodzy sugerują, że miasto mogło być zbudowane zgodnie z zasadami świętej geometrii, gdzie proporcje i układ budowli miały głębokie znaczenie symboliczne.
Współczesne Odkrycia
Odkrycia archeologiczne wciąż dostarczają nowych informacji na temat Teotihuacánu. W 2003 roku odkryto tunel pod Świątynią Quetzalcoatla, który zawierał setki artefaktów i może rzucić nowe światło na religijne praktyki miasta.
Teotihuacán pozostaje jednym z najbardziej fascynujących miejsc archeologicznych na świecie, oferując bogaty wgląd w życie jednej z najpotężniejszych cywilizacji prekolumbijskich. Jego historia, architektura i tajemnice wciąż inspir
Teotihuacán – pierwsze ruiny naszej podróży
Teotihuacán to pierwsze ruiny, od których zaczęliśmy lekcję historii Meksyku i całego kontynentu amerykańskiego. Historia ta ma dwa rozdziały: sztuka prekolumbijska i kolonialna.
Sztuka kolonialna to wspaniałe wariacje na temat baroku z odciśniętym, cudownie egzotycznym duchem i charakterem rdzennej ludności indiańskiej, a później mieszanki latynoskiej. Ale o tym później.
Sztuka prekolumbijska, podobnie jak np. grecka, usystematyzowana i podzielona została (oczywiście w innych przedziałach czasowych) na okres przedklasyczny, klasyczny i późnoklasyczny
Fakty o Teotihuacán
Cywilizacja Teotihuacanu zaczęła rozwijać się w I wieku n.e., by osiągnąć swoje apogeum w wieku VI, kiedy to na obszarze około 20 km² zamieszkiwało ponad 20 tys. mieszkańców. Przyczyną jej upadku okazał się jej nadmierny rozwój. W ramach istniejącej struktury rządzący nie byli w stanie zapewnić wyżywienia i sprawnego funkcjonowania tej organizacji. W efekcie niepokoje i walki społeczne doprowadziły do jej upadku w VII wieku, a Teotihuacán został opuszczony.
Odkopana jest niewielka, ale najważniejsza część ruin, czyli wzgórze świątynne i pałacowe. Górują dwie inspirujące piramidy: Słońca – najwspanialsza i najwyższa (na którą można się wspinać) oraz Księżyca. Zwiedzać można też pałace i świątynie: Palacio de Quetzalpapactl, Palacio de Jaguares, Templo de las Conchas Plumadas oraz obejrzeć z odległości, właśnie restaurowaną świątynię – Templo de Quetzalcoatl.
Zwiedzanie z Przewodnikiem
Oscar – nasz przewodnik – uzupełnił naszą wiedzę z przewodnika o parę ciekawych faktów: np.: najwyżsi kapłani i rody „arystokratyczne”, aby odróżnić się od ludu, bandażowali głowy 6-miesięcznym dzieciom, aby nadać im wydłużony kształt, przypominający kolbę kukurydzy – stąd charakterystyczna „głowa z Teotihuacanu”. Trudno polemizować na ile jest to wiedza naukowa, a na ile miejscowa legenda.
Zadziwia rozmach i śmiałość struktury przestrzennej. Dwie główne aleje, będące jednocześnie osiami północ-południe (Avenida de los Muertos) i wschód-zachód, krzyżują się pod kątem prostym, porządkują i strukturyzują zabudowę całego wzgórza. Pod alejami odkryto system wodociągowo-kanalizacyjny.
Najbardziej zapadające w pamięć miejsca
Podobała mi się procesja zielonych ptaków w pałacu, fresk z jaguarem na ścianie zewnętrznej jednej ze świątyń przy Avenida de Los Muertos, patio z krużgankami w pałacu Palacio de Quetzalpapactl i wielkie rzeźby głowy Boga deszczu w Templo de Quetzalcoatl.
Po zwiedzaniu, pomimo wcześniejszych planów, żeby od razu jechać do Meksyku, zdecydowaliśmy się zjeść w tzw. „strefie żywieniowej”. Zatrzymaliśmy się w strefie nr. 5 (bo było tam drzewo, w cieniu którego zostawiliśmy nasz samochód). Obiad był pyszny, a zwłaszcza, na moją prośbę zaimprowizowana sałatka z guacamole z pomidorami i cebulą.
Droga do stolicy.
Upewniwszy się, że przepisy o ograniczeniu ruchu samochodów w mieście Meksyk nas nie dotyczą (na ulice wyjeżdżały na przemian auta, których numery rejestracyjne były parzyste i nieparzyste) ruszyliśmy w kierunku stolicy. Hotel Catedral na zapleczu Katedry Metropolitalnej, w bezpośrednim sąsiedztwie placu Zocalo, okazał się znakomitym kontraktem – cena za jakość i lokalizację oraz z parkingiem odpowiednio wysokim na nasz samochód.
Teotihuacán pozostanie w naszej pamięci jako miejsce pełne historii, kultury i fascynujących opowieści, które wprowadziły nas w bogaty świat prekolumbijskiego Meksyku.
Galeria zdjęć Teotihuacan